Zgodnie z zaleceniami hotele XIX-wieczne nie powinny mieścić ponad 400 osób. znał zwykle osobiście swych gości, ich gusta kulinarne i przyzwyczajenia. Trzeba, że pobyty trwały często kilka tygodni, a nawet miesięcy. Szczególnie popularne wyjazdy do uzdrowisk i miejscowości letniskowych, odkrywano uroki i zalety tzw. „wily” WAnglii utworzono Stowarzyszenie Schronisk Młodzieżowych i koniec XIX wieku jeden z najsłynniejszych hotelarzy – Cezar Ritz, rozwinął hotelarstwo elitarne i luksusowe, tworząc podwaliny pod najsłynniejsze, markowe sieci hotelowe jak Claridge, Carlton, Savoy i Ritz.
W roku 1907 w USA założono pierwszy na świecie hotelowy Bufallo Statler, dopiero w 1940 r. powstały łańcuchy Hilton i Sheraton. Rozwój hotelarstwa na początku XXI wieku powoduje realizację nowych projektów. u/i hotele podwodne, np. na Wyspach Bahama lub w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Hotele te zaprojektowano na głębokości kilkunastu metrów. W pięciogwiazdkowych atrakcją dla turystów będą przede wszystkim bajecznie kolorowe ławice ryb. Obecnie w branży hotelarskiej, oczywiście w pewnych bogatych kręgach klientów, liczy się bardziej wyjątkowość oferty.
Turyści spędzają noce w lodowych hotelach za kołem rym lub w luksusowych, klimatyzowanych namiotach na australijskiej pustym. Zamożni oczekują, by sam nocleg był atrakcją i manifestem ich stylu życia. Informacja turystyczna i wszelkiego rodzaju przekazy mogące służyć turystom od lat nabierały coraz większego znaczenia. Szczególnie cenna staje się informacja w ostatnich latać:, gdy dynamicznie rozwija się turystyka, a w latach dziewięćdziesiątych XX wieku otworzył się nowe rynki dla masowej turystyki. Te nowe rynki to kraje dawnego bloku wschodniego W wielu krajach ciągle nadal brakuje dobrych przewodników, map, folderów. Często źle przygotowane informacje lub całkowity brak piśmiennictwa turystycznego niemal całkowicie mol ograniczyć ruch turystyczny na danym obszarze. Nie tylko literatura turystyczna, ale informacja w ogóle, w tym Internet i programy komputerowe, są we współczesnym świecie jednym z podstawowych czynników determinujących rozwój turystyki. Wśród różnorodnych form literatury turystycznej można wyróżnić kilka podstawową grup piśmiennictwa.
Najczęściej turyści korzystają z przewodników turystycznych, które stanowią pierwszą grupę. Drugą stanowią opisy podróży, z którymi coraz rzadziej mamy obaj nie do czynienia. Wyparły je czasopisma turystyczne, w których najczęściej zawarte są krótkie sprawozdania z podróży. Czasopisma dzieli się na popularnonaukowe i branżowe. Te drugi trafiają niemal wyłącznie do pracowników turystyki. Czwartą grupę tworzy literatura naukowa z zakresu turystyki.
